بعضي موقع ها يه حرف هايي هست که نميتوني به کسي بگي.جاش فقط کنج دل خودته.يه چيزهايي هست که تو زندگي آزارت ميده.يه وقت هايي ميشه که مي خواي درونت خالي کني.خالي از غم و غصه هايي که رو هم جمع شده و خالي از دلتنگي هايي که وقت و بي وقت به سراغت مياد.تو يه لحظه هايي با اينکه دور و برت پر از آدمه اما حس مي کني که خيلي تنهايي.تنهاي تنها و هيچ کسي نيست تا از نگاهت ناگفته هاي قلبت را معنا کنه.اون موقع تنها کاري که ميتوني بکني اينکه بذاري تا بغضي که مدت هاست تو گلوت گير کرده سر باز کنه و گونه هات از ريزش قطره هاي اشکت سيراب بشن.
آپم[گل][گل]